Face yourself

یا رب نظر تو برنگردد 

قبلاها مرتب عکس پروفایلم رو عوض می‌کردم اما الان فکر کنم بیش از یک ساله که عوضش نکردم. واقعا عاشق این تصویر و مفهوم پشتشم. 

فیس یورسلف. با خودت رو به رو شو.

اولش که بهش فکر می‌کنی با خودت میگی یعنی چی؟ چه معنایی داره؟ من که منم! پس با چی رو به رو شم؟ اما وقتی توش عمیق میشی می‌بینی نه، داستان به این سادگی‌ها نیست.

این من، واقعا منه؟

برای شخص نوشین این طور نبوده و نیست. منی که نشون دیگران میدم با چیزی که هستم خیلی متفاوته اما اصل قضیه دروغ‌هاییه که از خودم به خودم می‌گم. چیزی که دوست دارم باشم و برای شخص خودم بهش وانمود می‌کنم نه برای جلب رضایت دیگران.

این "من" که دوست دارم قوی باشه. باهوش باشه. با اراده باشه. آزاد و مستقل باشه و هزار و یک چیز دیگه که دلم می‌خواد داشته باشه اما خیلی‌هاش رو نداره. پس حتی جلوی خودمم ماسک می‌زنم تا به خودمم دروغ بگم.

اما وقتی می‌فهمم این راهش نیست و اینجوری نمیشه ادامه داد و تو وهم راه رفت مجبورم یه سفر رو شروع کنم و اول راه اینه که حداقل جلوی خودم ماسک رو بردارم. شاید بعدا جرات کنم و جلوی دیگران هم ماسک نزنم.

پس اول اول راه باید با این من با تمام کم و کسری‌هاش مواجه شم و همشو ببینم. کلِ کلِ این منِ نه چندان زیبا رو.

اصلا راحت نیست دیدن عیب‌های خودم. دیدن اینکه کامل نیستم. نه تنها کامل نیستم که حتی بهش نزدیک هم نیستم. خیلی بیش از خیلی نقص دارم و این ترسناکه. شاید به خاطر همون فکری که از بچگی تو مغزم رفته که باید عالی و کامل باشم.

اما سعی می‌کنم.

سعی می‌کنم ماسک رو بردارم خودمو ببینم، بپذیرم و اگر تونستم این خودِ معیوب و پراشکال رو دوست داشته باشم.

این سفر خیلی طولانیه. شاید اندازه‌ی یک عمر طول بکشه.

اما بیا ناامید نشیم نوشین. بیا سعیمون رو بکنیم دقیقا همون لحظه که عیب‌ها رو می‌فهمیم و سعی می‌کنیم بهتر شیم این منِ نصفه نیمه رو دوست داشته باشیم. عاشق همین تیکه پاره‌ی خاکستری باشیم.

Face yourself

Love yourself

Speak about yourself

I'll show you the map of the soul

پ. ن: یکی از هزار دلیلی که باید عاشق بی‌تی‌اس باشم...