یا رب نظر تو برنگردد...
پست اول!
وقتی که کل دوستانم اقبال زیادی به وبلاگ نویسی داشتند من هیچ علاقه ای برای اینجا نوشتن نداشتم. اما این روزها نمیدانم دفترم چه طور ورق خورده که وقتی اقبال اکثر بچه ها به اینستاگرام است من آمده ام سراغ وبلاگ!
شاید به خاطر محیط خصوصی ترش. با اینکه همه ی فضاها جازی است اما انگار آرامشم اینجا بیشتر است. کلا برای خودم می نویسم و به ریا کردن و زشت و زیبای نوشته ها فکر نمی کنم.
به نگه داشتن خاطره هایم فکر می کنم و اینکه آبجی خانم هرازگاهی بیاید سری به اینجا بزند. پیشترها قرار گذاشته بودیم از همه چیز برای هم بگوییم. چون مادمازل یک مرتبه تشریف می برند در غار تنهایی!
